جستجو
این کادر جستجو را ببندید.

به اتوپیا خوش آمدید!
اینجا همه چیز از زبان ماشین‌بازها گفته می‌شود!

دوشنبه‌های تاریخی - قسمت سوم: از ماشین مردم تا ماشین کشتار

دوشنبه‌های تاریخی – قسمت سوم: از ماشین مردم تا ماشین کشتار

1938 – آمریکا، کلیولند

در جولای 1938 سفارت آلمان در کلیولند طی مراسمی به مناسبت تولد 75 سالگی هنری فورد، “صلیب بزرگ عقاب آلمانی” را به او اهدا کرد. این مدال، بزرگ‌ترین نشان افتخار آلمان نازی بود.

1938 – آلمان، ولفسبورگ

دوشنبه‌های تاریخی - قسمت سوم: از ماشین مردم تا ماشین کشتار

به نظر می‌رسید کار طراحی ماشین دارد به خوبی پیش می‌رود. از سال 1938 نمونه‌های اولیه به نام KDF-Wagen به تدریج دیده شدند. همزمان با آزمایش‌های طولانی و سخت‌گیرانه، کار ساخت کارخانه در ماه می همان سال شروع شد. برای اسکان کارگران، شهرکی کنار کارخانه ساخته شد که Stadt des KDF-Wagens نام گرفت (ولفسبورگ کنونی.) به کارگران یک آلبوم تمبر داده شد. آنها می‌توانستند هر هفته با پرداخت 5 مارک از حقوقشان یک تمبر بخرند و داخل آلبوم بچسبانند. قرار بود وقتی تمام آلبوم پر شد با تحویل آن صاحب یک خودروی خانوادگی شوند. 336000 خانواده‌ی آلمانی در این طرح شرکت کردند. غافل از اینکه پیشوا برای پول‌هایشان برنامه دیگری داشت…

1939 – اروپا، اردوگاه‌های کار اجباری

دوشنبه‌های تاریخی - قسمت سوم: از ماشین مردم تا ماشین کشتار
فولکس واگن کوبل واگن

با نواخته شدن شیپور جنگ خط تولید کارخانه به خودروهای نظامی تغییر کرد. تولید اصلی کارخانه در این زمان KubelWagen (ماشین سطلی) نام داشت. برای افزایش میزان تولید کارخانه مطابق رویه معمول آلمان نازی در زمان جنگ، از زندانیان نگون‌بخت اردوگاه‌های کار اجباری استفاده می‌شد. تاریخ‌نگاران تخمین زده‌اند که بیش از 80 درصد نیروی کار وولکسواگن در زمان جنگ، از بردگان این اردوگاه‌ها تامین می‌شده.

1945 – ویرانه‌های برلین

سرنوشت جنگ جهانی دوم را احتمالا همه می‌دانید. توهمات هیتلر پس از 6 سال شکست خورد. هیتلر خودکشی کرد. برلین سقوط کرد و آلمان ویران و تجزیه شد. اما سرنوشت “ماشین مردم” چه شد؟ در 20 آوریل 1944 به مناسبت تولد 55 سالگی هیتلر، یک ماشین به پیشوا پیشکش شد. این تنها ماشینی بود که تا قبل از پایان جنگ کارخانه را ترک کرد! تمام “پس‌انداز” کارگران به گلوله و خاکستر تبدیل شده بود.

1947 – آمریکا، میشیگان، منزل هنری فورد

در 7 آوریل سال 1947 یکی از نزدیکان فورد تصاویر خبری اردوگاه‌های مرگ نازی را برای او نمایش داد. هنری فورد برای اولین بار شاهد نتیجه نهایی تعصباتی بود که خودش در به‌وجود آمدن آنها نقش داشت. فورد که سابقه‌ی سکته قلبی را داشت، با فشار ناشی از دیدن این تصاویر دردناک، دچار ایست قلبی شد و در 83 سالگی مرد.

ادامه در قسمت بعد…

این پست را برای دوستان‌تان بفرستید:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *