به اتوپیا خوش آمدید!
اینجا همه چیز از زبان ماشین‌بازها گفته می‌شود!

لیست تماشای فیلم ماشینی برای نوروز

اتوپیا – با کوله‌باری از غم سال گذشته و با وحشت از سال آینده، به استقبال کم‌رمق‌ترین نوروز این سالها می‌رویم. با این همه این چند روز تعطیلی شاید تنها مجال ممکنی باشد که در آن قوای خود را برای رویارویی با حریف بعدی (1402) تازه کنیم. سعی کردیم در لیست تماشای فیلم ماشینی امسال اتوپیا کمی “حال خوب” بگنجانیم. امیدواریم موفق شده باشیم.

1- جایزه بزرگ فلاکلیپا – 1975

این فیلم را قبلا در اتوپیا معرفی کرده بودیم. تماشای جایزه بزرگ فلاکلیپا برای بزرگسالان مثل پناه بردن به دوران کودکی‌ست. و البته که در دوران نوروز می‌تواند بهانه‌ای برای جمع کردن بچه‌های فامیل (و شاید ساکت کردنشان!) باشد.

2- داستان استریت (داستان سرراست) – 1999

این یکی هم از پیشنهادهای قبلی اتوپیاست. داستان استریت در مورد خانواده، حسرت و نهایتا آشتی‌ست. شاید نوروز مهلتی باشد برای مرهم نهادن بر زخم‌های کهنه میان اعضای خانواده.

3- Roadkill: Tank smashes Toyota Prius

پیش از این چندین بار در اتوپیا در مورد شوی یوتیوبی Roadkill نوشته‌ایم. می‌دانیم که نوشته بودیم «لیست تماشای فیلم ماشینی»، ما هم فقط یک اپیزود مشخص این شو را مدنظر داریم. اگر یک Petrolhead باشید احتمالا با خواندن اسم آن هم به وجد آمده‌اید. اما این همه ماجرا نیست. باید ببینید این دو متخصص مجله Hotrod چطور در 40 دقیقه با حملات کلامی و فیزیکی یک تویوتا پرایوس را (به معنی کلمه) با خاک یکسان می‌کنند.

4- برادران بلوز – 1980

!we are in a mission from god

یک کمدی/اکشن/موزیکال دیوانه‌وار با حضور خدایان موسیقی بلوز. هیچ لیست تماشای فیلم ماشینی بدون برادران بلوز کامل نیست. اما تماشای برادران بلوز نه فقط برای ماشین‌بازها، که برای هرکسی که به موسیقی، سینما یا کمدی علاقه دارد واجب است.

5- اسموکی و بندیت – 1977

اسموکی و بندیت یک شاهکار سینمایی نیست اما نام آن در اکثر لیست‌های تماشای فیلم ماشینی دیده می‌شود. می‌چرسید چرا؟ اسموکی و بندیت شاید یک فیلم بامزه و سرگرم‌کننده بیشتر نباشد اما در زمینه بدلکاری با ماشین یک شاهکار است. اگر مطلب پیشین اتوپیا در مورد هل نیدهم اسطوره‌ای را نخوانده‌اید پیشنهاد می‌کنیم حالا این کار را بکنید.

6- کنونبال ران – 1981

یک فیلم دیگر از هل نیدهم، اسطوره بدلکاری. ستاره‌های بزرگ هالیوود (از برت رینولدز تا راجر مور و دین مارتین. حتی جکی چان هم در یک نقش کوتاه حاضر می‌شود!) در جاده‌های آمریکا به جلو و عقب می‌روند و گاهی دور خودشان می‌چرخند! از کنونبال ران انتظار یک خط داستانی منطقی نداشته باشید! این یک کمدی دیوانه‌وار است!

7- راننده – 1976

راننده داستان یک راننده حرفه‌ایست که به جای پیست در خیابان هنرنمایی می‌کند. البته منظور دقیقا مسابقه خیابانی نیست! این راننده (که در فیلم هم فقط به عنوان «راننده» شناخته می‌شود.) متخصص گم کردن رد سارقان برای فرار از پلیس است. داستان به نظرتان آشنا نمی‌آید؟! وقتی فیلم Drive در سال 2011 غوغا به‌پا کرد، کمتر کسی از منبع الهام اصلی آن نام برد. اگر از طرفداران Drive هستید، تماشای راننده را از دست ندهید.

8- دوئل – 1971

زمانی که شبکه تلویزیونی ABC برای تولید یک فیلم تلویزیونی آخر هفته دنبال کارگردان می‌گشت، یک جوان 25 ساله پا پیش گذاشت. فیلم با بودجه اندک و در عرض فقط 13 روز ساخته شد. آن جوان استیون اسپیلبرگ بود. باقی داستان را همه می‌دانید! جدا از ارزش‌های سینمایی اولین اثر این نابغه‌ی سینما، تماشای دوئل می‌تواند به عنوان هشداری برای مسافران نوروزی عمل کند! مواظب باشید در جاده از چه کسی سبقت می‌گیرید!…

9- سبقت (زندگی بی‌دغدغه) – 1962

پیش از دیدن سبقت آشنایی با مفهوم ایتالیایی La Dolce Vita ضروری‌ست. می‌توانم من آن را برایتان توضیح بدهم یا بهتر از آن: می‌توانید با دیدن Our man in Italy معنایش را از زبان جیمز می بشنوید. داستان فیلم در مورد آشنایی تصادفی و همراهی روبرتو، دانشجوی خجالتی حقوق و برونو، یک مرد مطلقه و عیاش، در یک سفر جاده‌ای‌ست. همچنان که روبرتو بیشتر با برونو آشنا می‌شود بیشتر از پوسته‌ی خود بیرون می‌آید. غافل از این که «زندگی بی‌دغدغه» تبعات سنگینی برای او دارد… نتیجه اخلاقی برای مسافران نوروزی: شاید دیر رسیدن واقعا بهتر از هرگز نرسیدن باشد!

10- تاکسی تهران – جعفر پناهی – 1393

محرومیت جعفر پناهی از حق فیلمسازی تنها باعث شد با جدیت بیشتری فیلم بسازد. درن آرنوفسکی (کارگردان شهیر فیلم مرثیه‌ای بر یک رویا) در مورد این فیلم گفته‌است: «جعفر پناهی به جای اینکه در هم بشکند و تسلیم شود، به جای اینکه بگذارد خشم و نومیدی او را در بربگیرد، نامه‌ای عاشقانه به سینما ساخته‌است. فیلم او پر از عشقش به هنر، به جامعه و کشورش و عشق به مخاطبانش است.» تاکسی تهران پوزخند شجاعانه‌ای‌ست به صورت سانسور و محرومیت. به امید روزهای بهتر. نوروز مبارک.

این پست را برای دوستان‌تان بفرستید:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *